Column Amber-Helena Reisig in De Stemming: Een Messias die ons redden zal

In dit artikel:

Amber-Helena Reisig schrijft in haar column in De Stemming (zondag 14 december 2025) dat ze zich dubbel bedrogen voelt: niet alleen door de politieke uitslagen rond het naderende minderheidskabinet met de VVD — waarover Jesse Klaver zei dat kiezers die verandering wilden worden benadeeld — maar vooral door het feest dat we kerst noemen. Voor haar is kerst geen warm samenzijn, maar een zorgvuldig geconstrueerde illusie die de realiteit verhult: een podium voor goede gevoelens en tijdelijke vrijgevigheid terwijl eenzaamheid, verlies en onrecht blijven bestaan.

Reisig geeft persoonlijke voorbeelden om dat te tonen. Als kind kende ze die lange familietafels en ondeugende surprises; de theatrale grap met een VHS-doos vol doornen en een platgeslagen nepvogeltje symboliseert hoe belazering deel van het spel was. Later viel de familie uiteen, overleed haar moeder en veranderde de traditie in leegte. De eerste kerstavond zonder moeder bracht ze alleen door in het ouderlijk huis, tot een onverwachte uitnodiging van de buren. In latere jaren werkte ze op kerstavond en zocht contact met bewoners van het bejaardentehuis — mannen en vrouwen die hun eigen eenzaamheid en vreemde rituelen hadden — om zichzelf maar niet alleen te voelen.

Ze trekt ook de kerstmythe naar de actualiteit: het verhaal van een zwanger meisje en een dakloos gezin past niet bij de hedendaagse realiteit van migratie, detentie en verdrinking op zee. Waar wij symbolen aanbidden, zei een schrijver die zij aanhaalt, vrezen we de werkelijkheid. Kerst fungeert volgens Reisig vaak als moreel dekmantel; we geven gulheid die na nieuwjaarsvoornemens snel weer verdwijnt en laten daarmee structurele problemen onaangeroerd terwijl politiek en discours strenger worden.

Persoonlijk maakt ze het concreet: op kerstavond wacht ze opnieuw op de uitslag van haar bevolkingsonderzoek naar baarmoederhalskanker. Vorig jaar bleek een beginnende tumor en werd die verwijderd; zij behoorde tot de kleine groep met die uitslag en betaalde daarna honderden euro’s voor een HPV-vaccinatie die haar moeder nooit had kunnen betalen. Die ervaring versterkt het gevoel van bedrog — niet alleen door rituelen maar ook door systemen die ongelijkheid reproduceren.

Deze kerst kiest Reisig voor een andere houding: geen geforceerde vrolijkheid, maar eerlijk rouwen en het omzetten van nostalgische knutselwerkjes in woede en protest. Ze hoopt niet op een wonder dat alles oplost, maar op een helderder, minder geromantiseerd verhaal waarin we de wereld zien zoals ze is en daar gepast op reageren.