Kloosterleven in Venlo definitief voorbij na vertrek laatste zusters Dominicanessen van Albertushof

In dit artikel:

Eind oktober verlieten de laatste vier zusters van de Dominicanessen van de H. Caterina van Siena, lokaal bekend als de zusters van Albertushof, hun klooster in Venlo en verhuisden naar St. Charles in Heythuysen. Daarmee komt een einde aan ruim een eeuw kloosterleven van deze gemeenschap in Venlo: de zusters waren sinds januari 1939 in de stad gevestigd. Het vertrek versnelde nadat twee zusters in het afgelopen jaar waren overleden; met slechts vier bewoners werd het onderhoud van klooster en tuin onhoudbaar.

Het kloostercomplex, oorspronkelijk de hoeve Hendrikkenhof en later aangekocht door de Dominicanen (1905) als buitenverblijf voor studenten van College Albertinum, bood de zusters lange tijd een zelfstandig bestaan. In de loop der tijd werd het oude ensemble aangevuld met een moderner gebouw in een groene omgeving. Albertushof speelde een duidelijke rol in de lokale samenleving: tijdens de Tweede Wereldoorlog bleef het open en bood het onderdak aan vluchtelingen en onderduikers, waaronder mensen uit andere kloosters; vanaf 1943 fungeerde het als eerstehulp-post. Na de oorlog werkten de zusters in bejaardenhuizen zoals De Meeuwbeemd en De Beerendonck. In 1963 startten zij het kinderdagverblijf Albertus Kleuterhof en later Kindervreugd voor verstandelijk gehandicapte kinderen — destijds een bijzonder initiatief.

In de jaren negentig droegen zij hun zorgtaken over aan maatschappelijke organisaties, maar bleven zich inzetten voor kwetsbare groepen, vooral vluchtelingen. Hoewel Albertushof ooit tientallen nieuwe Nederlandse zusters verwelkomde (en enkelen in Afrika werkten), kwamen sinds de jaren zeventig geen novicen meer binnen. Het leegstaan van het complex markeert het einde van een tijdperk in Venlo, passend in de bredere trend van krimpende kloostergemeenschappen en herbestemmingen van religieuze panden.