Onderwijs voor meisjes uit conflictgebieden: 'Ik ben de toekomst van mijn land'
In dit artikel:
Vijf jaar geleden is in Maastricht het Female Empowerment Project van United World College (UWC) Maastricht gestart om meisjes uit oorlogs- en conflictgebieden de kans te geven hun middelbare school af te maken. Sinds de start hebben 44 meisjes de kans gekregen om in Maastricht te studeren; van hen behaalden 35 inmiddels een diploma. Door structurele sponsoring — goed voor ongeveer tien nieuwe deelnemers per jaar — kan het initiatief jaarlijks meerdere meisjes uit regio’s als Sudan en Afghanistan huisvesten en opleiden.
Deelnemers doorlopen een intensieve selectieprocedure en krijgen naast onderwijs ook begeleiding door mentoren en psychologen, omdat veel meisjes traumatische ervaringen meedragen. UWC Maastricht zoekt wereldwijd leerlingen uit meer dan 150 landen en hecht waarde aan duurzaamheid, diversiteit en vredesopbouw; aanmelders moeten bijvoorbeeld laten zien dat ze gemeenschapswerk doen. Het project richt zich specifiek op meisjes omdat uit sommige regio’s — met name het Midden-Oosten en Noord-Afrika — de aanmeldingen vooral van jongens kwamen en er een duidelijke noodzaak bestaat om meisjes expliciet te ondersteunen.
Voorbeelden uit het programma zijn de 18‑jarige Balsam uit Soedan en Sahar uit Afghanistan. Balsam spreekt van een moeilijke weg naar Nederland, maar ervaart nu trots en plezier op school: "Ik heb nu de tijd van mijn leven", zegt ze. Sahar verloor op haar veertiende plotseling toegang tot onderwijs in haar thuisland en ziet haar studie in Maastricht als een tweede kans; ze wil later iets betekenen voor Afghanistan.
De initiatiefnemers benadrukken dat deze meisjes veel veerkracht en ambitie tonen en dat investeren in hun onderwijs bijdraagt aan een betere wereld. Om veiligheidsredenen worden achternamen niet openbaar gemaakt. Het project wordt grotendeels gefinancierd door sponsors — opvallend genoeg zijn de meeste van hen vrouwen — en beoogt de deelnemers niet alleen een diploma te bezorgen, maar hen ook toerusten om in de toekomst binnen hun gemeenschappen impact te maken.