Ruud Verhoeven is schilder van het gezongen woord

In dit artikel:

Ruud Verhoeven (Roermond, 1947) groeide uit tot een markante Limburgse schrijver en chansonnier, zo beschrijft Frits Criens in de Literaire Hoek. Zijn artistieke weg begon onverwacht tijdens priesterstudies aan het Mill‑Hill College in Tilburg: een korte, levendige correspondentie onder de naam ‘Françoise’ — als beantwoording van een advertentie — ontplooide bij hem zowel de schrijvers- als de muzikantenkant. Een treinongeluk bij Hedel, waardoor hij te laat terugkwam en van school werd gestuurd, markeerde het definitieve einde van zijn clericale plannen en het begin van zijn literaire loopbaan.

Verhoeven publiceerde honderden columns in regionale huis‑aan‑huisbladen (onder andere Trompetter, Heuvelland Aktueel, Gulp en Geul Journaal, 3 Landen Post) en is ook actief op moderne platforms zoals Facebook en Hallo Heuvelland. In de jaren ’90 bracht hij vier succesvolle boeken uit onder de naam Françoise: Effe Kratse, Gaarekiekerinneke, Ha Euvelland en MMMPPF!, die meerdere keren herdrukt werden. Naast proza bouwde hij een uitgebreid oeuvre aan gedichten en liedteksten, veelal in het Nederlands en Limburgs dialect.

Als zanger begeleidt Verhoeven zichzelf op gitaar en staat zijn warme, ingetogen stem centraal. Vooral zijn hertalingen van bekende chansonniers — Brel, Aznavour, Piaf, Cohen — vallen op: hij vertaalt en past origineel gevoel en sfeer aan naar zijn eigen leefwereld zonder het bronmateriaal te kleineren, aldus Criens. Zijn eigen liedteksten behandelen ook zware thema’s, zoals dementie, met directe herkenbaarheid en emotie.

Verhoeven presenteert zich zonder pretentie en neemt luisteraar en lezer mee op persoonlijke, literaire en muzikale reizen. Zijn combinatie van dialect, tekstuele scherpte en muzikale eenvoud maakt hem volgens Criens tot een “schilder van het gezongen woord” binnen de Limburgse cultuur.