Zuid-Limburg wil talenten aantrekken, maar slechts 19 procent kent 'Maastricht Region'
In dit artikel:
Gemeenten Sittard-Geleen, Heerlen en Maastricht laten onderzoeken welke buitenlandse werknemers nodig zijn om de tekorten in Zuid-Limburg op te vullen. Het onderzoek van Maastricht Region toont dat de regio weinig bekend is in Europa: slechts 19% van de respondenten kon de Euregio correct aanwijzen en meer dan de helft heeft weinig kennis over het leven in Zuid-Limburg. Tegelijk staan er in Zuid-Limburg circa 3.500 vacatures open; in het ruimere Euregiogebied (Aken, Hasselt, Luik) gaat het om ongeveer 35.000 vacatures.
De belangrijkste drijfveren voor potentiële migranten zijn economisch: carrièremogelijkheden (44,1%) en de beschikbaarheid van banen (39,6%). Door een langdurig laag geboortecijfer krijgt Limburg te maken met een krimpende instroom van jongeren. Maastricht behoort tot de vijf Nederlandse gemeenten met de weinigste geboortes, en het UWV waarschuwde recent dat de 175.000 werknemers die de komende jaren met pensioen gaan moeilijk te vervangen zijn — reden genoeg voor beleidsmakers om ook buiten Nederland te zoeken.
Het project bracht in kaart welke profielen op korte en middellange termijn het meest nodig zijn en waar die potentiële werknemers te vinden zijn. Duitse, Poolse, Italiaanse en Spaanse kandidaten blijken het beste aan te sluiten bij de regio; Maastricht huisvest al veel Italianen en Spanjaarden. Bedrijfsleven was actief betrokken bij het onderzoek: samen met werkgevers zijn vijftien concrete functieprofielen opgesteld. De top drie van vraagberoepen bestaat uit software-engineers, data-engineers en quality-managers. Met een gerichte internationale vacaturestrategie werden 700.000 views gerealiseerd, wat heeft geleid tot ongeveer 300 geïnteresseerde kandidaten voor zeven werkgevers in de regio.
Naast banen spelen leefomstandigheden een grote rol bij vestigingskeuze: lifestyle (29%), veiligheid (27%) en zorg (22%) zijn belangrijke factoren. De regio wil daarom niet alleen werven, maar ook communiceren over de hoge woon- en leefkwaliteit van Zuid-Limburg.
Knelpunten blijven grensoverschrijdende belemmeringen, vooral fiscaal en qua regels rond thuiswerken, waardoor mobiliteit binnen de Euregio gehinderd wordt. Bestuurders roepen het Rijk op om samen met lokale partijen drempels weg te nemen. Als voorbeeld voor succesvolle regionale profilering wijzen betrokkenen op Brainport en op de Deense/Zweedse samenwerking tussen Kopenhagen en Malmö/Lund, die al decennia werkt aan het aantrekken van internationaal talent. Het Limburgse traject wordt gezien als een langlopend en doelgericht project: werving, behoud en betere grensoverschrijdende samenwerking zijn alle drie nodig om de arbeidsmarktproblemen duurzaam op te lossen.